در کنار خلوت خود ،خمیده ام

                     بر خاکستر خیس خاطرات جنوب

                                                که از یاد باد رفته است

آن شب،

از جاده های زخمی جنوب

                        سرخ برگشتی

همچون شبی که بی خیال و بی خبر

از کنار گاهواره کودکی ات

و تو،

لبخند زدی در تابوت خویش

که فردا،

مردی از گردباد خاکستر و خون،

                             فراز خواهد آمد

تا جهان را توجیه کن

و خدا را معنا کند

                                   (حمید ناظری)